Układ proprioceptywny – odpowiada za czucie własnego ciała, ułożenie go w przestrzeni, płynność i kontrole ruchu. Receptory tego systemu zlokalizowane są w mięśniach, stawach, ścięgnach, więzadłach, powięzi, skórze.
Układ przedsionkowy – zwany zmysłem równowagi, odpowiedzialny jest za ruchy głowy, pozycję głowy względem ciała i podłoża. Wyróżniamy: Odruch przedsionkowo oczny - Odruch ten polega na powolnym ruchu gałek ocznych w przeciwnym kierunku do kierunku obracania głowy lub całego ciała. Umożliwia to zachowanie ostrości widzenia podczas ruchu.
Odruchy przedsionkowo- rdzeniowe – łączy jądra przedsionkowe z mięśniami szyi, tułowia, kończyn dolnych, umożliwiając trzymanie równowagi. Stabilizuje ciało w trakcie ruchów głowy. Stabilizuje głowę w trakcie ruchów ciała itp.
Układ wzrokowy – Koordynacja ruchów gałek ocznych, stabilizacja wzroku, widzenie peryferyjne (poza punktem na którym skupiony jest wzrok).
Zaburzenia propriocepcji mogą być spowodowane urazem lub zaburzeniami. Ma to związek ze zmianami jakie zachodzą w obrębie stawów, nerwów, mięśni.
Zaburzenia układu przedsionkowego zazwyczaj objawiają się częstymi zawrotami głowy. Do zaburzeń dochodzi podczas: Zapalenia nerwu przedsionkowego, infekcjami układu nerwowego.
Zaburzenia układu wzrokowego – schorzenia narządu wzroku wywołane przez urazy, zakażenia, nowotwory, wady wrodzone.
Czy trening może pomóc mi ''wyćwiczyć równowagę’’? Tak. ‘’Równowagi’’ powinniśmy zacząć od nauki na stabilnym podłożu wprawiając nasze ciało w ruch, taki ruch który zabierze nam trochę tej stabilności np. unosząc jedną nogę w górę, zamykając oczy. Oczywiście stopień trudności należy dobrać odpowiednio do możliwości. W treningu równowagi nie można zapomnieć o prawidłowym oddechu. Jak powinniśmy oddychać? – Spokojnie. Spokojny oddech to znak dla układu nerwowego do spokoju, rozluźnienia i wycofania się z reakcji związanych z mobilizacją do obrony i ucieczki.
Nauka propriocepcji. Propriocepcja pozwala nam określić gdzie w przestrzeni znajduje się nasza kończyna. Najczęściej do kontuzji skręcenia stawu skokowego dochodzi , gdy nasz wzrok traci kontakt z podłożem ( patrzymy w innym kierunku) i gdy mamy np. nieodpowiednie buty (nasze receptory nie potrafią określić gdzie znajduje się nasza stopa) czy po prostu nasze mięśnie są słabe. Gdy ciało walczy o odzyskanie odpowiedniej pozycji, uruchamiane są właśnie te włókna i mięśnie, których zazwyczaj rzadziej używamy. Zazwyczaj dzieje się to wyłącznie w sytuacji ‘zagrożenia’ gdy tracimy równowagę w niespodziewany sposób.
Dobrym rozwiązaniem, może okazać się trening bez obuwia. Należy zastanowić się ile czasu spędzamy w butach a ile bez nich. Często ‘’upośledzamy’’ nasze stopy butami, chcąc dla nich jak najlepiej najczęściej - zamykamy je i nie dajemy im pracować w pełni. A nasza stopa ma : 26 kości, 33 stawy, 107 więzadeł, 19 mięśni i ścięgien. Wprowadzenie do treningu ćwiczeń, które będą wymagały od nas nauki czucia swojego ciała i ułożenia go w przestrzeni, może uchronić nas od kontuzji.
Comentarios